Bij VHF Weersatellieten lezen we over “een mal geval met een QFH”.

Hoewel we steeds meer over ontwikkelingen op de hogere frequenties lezen, zijn er nog genoeg zaken die zich op wal lagere frequenties afspelen. Daar zien we o.a. weersatellieten `rond de 137 MHz zoals de NOAA- en Meteor- series satellieten.

Dit zijn LEO (low Earth Orbit) satellieten die in een betrekkelijk lage baan hun rondjes draaien. Deze satellieten zijn met een goede ontvanger en een geschikte antenne goed te ontvangen.
Een antenne die vaak wordt toegepast is de QFH antenne, die rondom gevoelig is. QFH staat voor QuadriFilar Helix Antenna. Deze antenne is opgebouwd in de vorm van een viervoudige verticale spiraal.

Een van onze leden kreeg zo’n antenne in bruikleen maar had daar wat tegenvallende resultaten mee, hoewel hij met zijn SDR ontvanger en een andere antenne wel eerder weersatellieten had ontvangen. Daarom werd op een clubavond de antenne eens goed aan de tand gevoeld.

Alles leek in orde te zijn, geen slechte soldeerlassen, de resonanties van de lussen waren in orde en zelfs de kabel werd gemeten en goed bevonden.

Ruud, PF1F heeft zich toen maar eens verdiept in het antenne simulatie programma 4NEC2 van Arie Voors. Na wat gepuzzel kreeg Ruud het gewenste stralingsdiagram te zien, dus het model klopte. Ruud had het vermoeden dat de antenne verkeerd werd aangestuurd, bijvoorbeeld doordat de kop van de antenne een kwart slag verdraaid was gemonteerd. Door het model hierop aan te passen bleek het vermoeden correct te zijn en nadat Tristan de antennekop correct gemonteerd had kreeg hij nu wel een keurige ontvangst.